GD X2 X1 Aplikator kleju samoprzylepnego do papieru papierosowego

GD X2 X1 Aplikator kleju samoprzylepnego do papieru papierosowego

Aplikator kleju / Pistolet do klejenia to komponent montowany zarówno w papierosach, jak i paczkach, nakładający klej na różne materiały papierowe.

Nieruchomości

Lepkość w stanie stopionym

Jedna z najbardziej zauważalnych właściwości.Wpływa na rozprowadzanie nałożonego kleju i zwilżanie powierzchni.W zależności od temperatury, wyższa temperatura obniża lepkość.

Wskaźnik szybkości płynięcia

Wartość w przybliżeniu odwrotnie proporcjonalna do masy cząsteczkowej polimeru podstawowego.Kleje o wysokim wskaźniku szybkości płynięcia są łatwe do nakładania, ale mają słabe właściwości mechaniczne ze względu na krótsze łańcuchy polimeru.Kleje o niskim wskaźniku szybkości płynięcia mają lepsze właściwości, ale są trudniejsze do nałożenia.

Polimer

Zwiększenie siły wiązania i temperatury użytkowania można osiągnąć poprzez tworzenie wiązań poprzecznych w polimerze po zestaleniu.Można to osiągnąć stosując polimery ulegające utwardzaniu resztkową wilgocią (np. Reaktywne poliuretany, silikony), ekspozycję na promieniowanie ultrafioletowe, napromienianie elektronami lub innymi metodami.

       Klej topliwy

Kleje topliwe zwykle składają się z jednego materiału podstawowego z różnymi dodatkami.Kompozycję zazwyczaj formułuje się tak, aby miała temperaturę zeszklenia (początek kruchości) poniżej najniższej temperatury użytkowania, a także odpowiednio wysoką temperaturę topnienia.Stopień krystalizacji powinien być jak najwyższy, ale w granicach dopuszczalnego skurczu.Lepkość stopu i szybkość krystalizacji (i odpowiadający czas otwarcia) można dostosować do zastosowania.Szybsza krystalizacja zwykle oznacza wyższą siłę wiązania.Aby osiągnąć właściwości polimerów półkrystalicznych, polimery bezpostaciowe wymagałyby zbyt dużych mas cząsteczkowych, a zatem nieracjonalnie wysokiej lepkości stopu;zastosowanie polimerów amorficznych w klejach topliwych jest zwykle tylko jako modyfikatory.Niektóre polimery mogą tworzyć wiązania wodorowe między swoimi łańcuchami, tworząc pseudosieciowe wiązania, które wzmacniają polimer