Dysza Molins Mk9 ze stali do klejenia na gorąco do nakładania kleju na przyczepność papieru

Aplikator kleju to komponent montowany zarówno w papierosach, jak i paczkach, nakładający klej na różne materiały papiernicze.

 Polimer

Zwiększenie siły wiązania i temperatury użytkowania można osiągnąć poprzez tworzenie wiązań poprzecznych w polimerze po zestaleniu.Można to osiągnąć stosując polimery ulegające utwardzaniu resztkową wilgocią (np. Reaktywne poliuretany, silikony), ekspozycję na promieniowanie ultrafioletowe, napromienianie elektronowe lub innymi metodami.

 Wersje pigmentowane

Kleje są zazwyczaj przezroczyste lub półprzezroczyste, bezbarwne, w kolorze słomkowym, brązowym lub bursztynowym.Wykonane są również wersje pigmentowane, a nawet wersje z błyszczącymi błyskami.Materiały zawierające grupy polarne, układy aromatyczne oraz podwójne i potrójne wiązania wydają się być ciemniejsze niż niepolarne w pełni nasycone substancje;gdy pożądany jest wygląd jak woda, należy zastosować odpowiednie polimery i dodatki, np. uwodornione żywice klejące.

 Klej topliwy

Kleje topliwe zwykle składają się z jednego materiału podstawowego z różnymi dodatkami.Kompozycję zazwyczaj formułuje się tak, aby miała temperaturę zeszklenia (początek kruchości) poniżej najniższej temperatury użytkowania, a także odpowiednio wysoką temperaturę topnienia.Stopień krystalizacji powinien być możliwie najwyższy, ale w granicach dopuszczalnego skurczu.Lepkość stopu i szybkość krystalizacji (i odpowiedni czas otwarty) można dostosować do zastosowania.Szybsza krystalizacja zwykle oznacza wyższą siłę wiązania.Aby osiągnąć właściwości polimerów półkrystalicznych, polimery bezpostaciowe wymagałyby zbyt dużych mas cząsteczkowych, a zatem nieracjonalnie wysokiej lepkości stopu;zastosowanie polimerów amorficznych w klejach topliwych jest zwykle tylko jako modyfikatory.Niektóre polimery mogą tworzyć wiązania wodorowe między swoimi łańcuchami, tworząc pseudosieciowe wiązania, które wzmacniają polimer